Następnie skłonił się w geście powitania i udaliśmy się w stronę parkingu.
Tokyo znane jest z ogromnych korków. Samochody mozolnie posuwały się do przodu korków wiedziałam, że nieprędko dotrzemy na miejsce. Mi to jednak nie przeszkadzało. Miałam czas żeby nacieszyć się mijanymi widokami. Wciąż nie do końca potrafiłam uwierzyć, że naprawdę jestem w Japonii. Chłonęłam wszystkie szczegóły. Drogi, budynki, reklamy, światła, niebo, ludzi. Zwłaszcza ludzi. Dzieciaki wracające ze szkoły, młodzież idącą się gdzieś "zabawić", dorosłych pośpiesznie idących do pracy, na jakieś spotkanie, bądź wracających do domu. Przyglądałam się im uważnie. Każdy z nich miał swoje życie, krył w sobie własną historię, marzenia, plany na przyszłość. Niby inni z wyglądu, zachowania, mówiący innym językiem, żyjący w odmiennej kulturze, a jednak w środku wszyscy tacy sami... Tak sobie rozmyślając, dostrzegłam grupkę młodych ludzi kolejna roześmiana gromada włócząca się po Tokyo. Moją uwagę przykuł jednak fakt, że wszyscy mają na sobie koszulki z logiem ONE OK ROCK. "No tak, tu cieszą się znacznie większą popularonością." pomyślałam zadowolona z faktu. Dopiero wtedy coś do mnie dotarło.
- Przepraszam, -zaczęłam dość niepewnie-jaki mamy dzisiaj dzień?

Ostatnio edytowany przez Yumetashi (2014-02-03 22:14:17)